တစ္ခါက တိုင္းျပည္တစ္ျပည္မွာ အလြန္ေတာ္တဲ့ ပန္းပုဆရာတစ္ေယာက္ရွိပါသတဲ့။ သူ႔ရဲ႕ပန္းပုပညာဟာ ဘယ္ေလာက္လက္ရာေျမာက္သလဲဆိုရင္အစစ္နဲ႔ေတာင္ခြဲဖို႔ခက္လွပါတယ္။
တစ္ညမွာေတာ့ ပန္းပုဆရာဟာ ထူးဆန္းတဲ့ အိပ္မက္တစ္ခုမက္တယ္။အိပ္မက္ထဲမွာ ေသမင္းက ေနာက္၁၅ရက္အၾကာမွာ သူ႔ကို လာေခၚမယ္လို႔အေသအခ်ာေျပာသြားတာမို႔ ပန္းပုဆရာဟာ အရမ္းတုန္လႈပ္သြားခဲ့တယ္။
ဒါနဲ႔ သူနဲ႔ပံုစံတူ ပန္းပု႐ုပ္ (၉)႐ုပ္ကို ေန႔မနား ညမနားၿပီးေျမာက္ေအာင္ထုလုပ္ပါေတာ့တယ္။ ေသမင္းလာေခၚမယ့္ေန႔မွာေတာ့ ပန္းပုဆရာဟာ သူ႔ပံုစံတူပန္းပု(၉)႐ုပ္ေတြၾကားမွာေရာၿပီး ဝင္ေနလိုက္တယ္။
ေသမင္းဟာ ပန္းပုဆရာ(၁၀)ေယာက္ကို ျမင္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ပန္းပုဆရာလား၊ ႐ုပ္ထုလား၊ ခြဲျခားမရတဲ့အတြက္ အေတာ္အၾကပ္႐ိုက္သြားတယ္။
ပန္းပုဆရာကိုလဲ စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ထြက္လာဖို႔ ေျပာေပမယ့္ ပန္းပုဆရာက မလႈပ္မယွက္ဟန္ေဆာင္ထားႏိုင္တဲ့အတြက္ အရာမေရာက္ဘူး။
အတန္ၾကာစဥ္းစားၿပီးေတာ့မွ ေသမင္းက စကားတစ္ခြန္းေျပာလိုက္တယ္။
"ပန္းပုဆရာ၊ သင့္ရဲ႕ဒီပန္းပု႐ုပ္ေတြဟာ တကယ့္ကိုအစစ္နဲ႔မျခားအသက္ဝင္လွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အားနည္းခ်က္တစ္ခုရွိေနတာကိုေတာ့ သင္သတိမထားမိခဲ့ဘူး"
ပန္းပုဆရာဟာ သူ႔ပညာနဲ႔ ၾကံဆထုလုပ္မႈအေပၚ ေဝဖန္လိုက္တဲ့ အားနည္းခ်က္ဆိုတဲ့စကားကို မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္သြားတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ႐ုပ္ထုေတြၾကားထဲကထြက္ျပီးေမးလိုက္တယ္။
"ကြ်န္ေတာ့္အားနည္းခ်က္ဆိုတာ ဘယ္မွာလဲ ျပပါ"
ေသမင္းက သူ႔ကိုဖမ္းလိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ေျပာလိုက္တယ္
"ဒီမွာပဲ"
တကယ္ေတာ့ ႐ုပ္ထုေတြအားလံုးဟာ အားနည္းခ်က္မရွိေအာင္ ျပည့္စံုေကာင္းမြန္လွပါတယ္။ ပန္းပုဆရာဟာ သူ႔ရဲ႕ပညာအေပၚထားတဲ့ မ်က္မာန္ေဒါသၾကာင့္ပဲ ေသမင္းရဲ႕ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ျခင္းကို ခံလိုက္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
သင္ခန္းစာ
---------
အေတြးအေခၚေတြ၊ ပညာေတြဟာ ျပည္စံုေကာင္းမြန္ေနခဲ့ရင္ေတာင္ ဒီပညာအေပၚထားရွိတဲ့ မာန္မာန၊ေဒါသေတြေၾကာင့္ က်ရံူးသြားႏိုင္ပါတယ္။
(ဘာသာျပန္ဆို ေဖာ္ျပပါသည္)
credit: English for all
- မွတ္စုၾကမ္း #nayaung
No comments:
Post a Comment